Parafia Św. Walentego została zorganizowana w Filadelfii, w Mieście Bratniej Miłości, 14 lutego 1910.
W swoich założeniach miała to być parafia dla Polaków, Polska Parafia, pod jurysdykcją Kościoła Rzymskokatolickiego w dzielnicy Frankford. Pierwsze spotkanie, mające na celu zorganizowanie nowej parafii odbyło się w siedzibie Towarzystwa Oświaty w dzielnicy Frankford, na które przybyło 43 mężczyzn. Spotkanie to miało miejsce dokładnie w Święto Św. Walentego, kapłana i męczennika, 14 lutego, stąd też nowo powstająca parafia przyjęła za swojego patrona właśnie Św. Walentego.
Aby parafia mogła powstać, potrzebna była akceptacja i jurysdykcja Biskupa. Stąd też delegacja nowo powstającej parafii udała się do arcybiskupa Filadelfii Edwarda F. Prtendergast, który miał wziąć nowo powstającą parafię pod swoją jurysdykcję oraz mianować polskiego kapłana proboszczem. Trzeba zaznaczyć, że tylko polski kapłan na owe czasy był w stanie odpowiedzieć na potrzeby duchowe polskich imigrantów. Jednak wbrew oczekiwaniom, ks. Arcybiskup Filadelfii odrzucił tę prośbę odraczając zorganizowanie tej parafii na okres jednego roku, nie dając przy tym żadnych konkretnych zapewnień.
W tym czasie przybył do Filadelfii były proboszcz parafii Św. Krzyża, Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w Baltimore w stanie Maryland, Ks. Józef Zielonko. Dowiedziawszy, że Arcybiskup Filadelfii odrzucił prośbę polskich imigrantów, by organizować polską parafię, zwołał zebranie w dniu 20 września 1911, na które przybyło 400 osób.
Ks. Józef Zielonko poinformował zebranych o zasadach i ideałach Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła.
Podczas tego zebrania wszyscy jednogłośnie zaakceptowali, by Biskup Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła przyjął pod swoja jurysdykcje ich nowo powstającą polską parafię.
Przystąpiono więc do działania, by zacząć budowę Świątyni i plebani. W dniu 11 kwietnia 1912 roku zakupiono plac na rogu ulic Melrose i Margaret i zbudowano skromny drewniany kościół za sumę $7,200.00 i w tym samym roku w sierpniu nowo wybudowany, skromny kościół został konsekrowany dla kultu Bożego. Również w tym samym roku zakupiono 15 akrów ziemi w Andalusii, w odległości 7 mil od kościoła, dla potrzeb cmentarnych a część ziemi przeznaczono dla celów rekreacyjnych (zabawy, pikniki, festyny i inne tym podobne imprezy).
Według parafialnej księgi wpisów pierwszy chrzest odbył się 14 października 1911 roku; pierwszy sakramentalny związek małżeński był zawarty 16 października 1911, a pierwszy pogrzeb na cmentarzu w Andalusii odbył się 24 października 1911 roku.
Przez pierwsze lata parafia Św. Walentego nie należała oficjalnie pod żadną jurysdykcję jakiekolwiek kościoła, mówiąc innymi słowy była parafią niezależną. Oficjalny początek zdecydowania się parafii do wyboru przynależności do Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła rozpoczął się wraz z pierwszą wizytą organizatora PNKK Ks. Biskupa Franciszka Hodura w dniu 20 marca 1918 roku.
Celebrował on uroczystą Mszę świętą, po której uczestniczył w zebraniu parafialnym. Z inicjatywy Ks. Bronisława Krupskiego zgromadzenie parafii Św. Walentego formalnie zaakceptowało doktrynę i zasady Kościoła Narodowego (PNNK) dopiero 4 maja 1921 roku, a dekret oficjalnego zatwierdzenia nowopowstałej parafii (tzw. Czarter) był podpisany przez sędziego J.D. Finlettera 25 lutego 1924 roku.
A oto nazwiska członków parafii Św. Walentego, które widnieją na dekrecie zatwierdzającym parafię, czyli czarterze:
Józef Stryjewski, Władysław Filipczak, Kazimierz Girjatowicz, Antoni Snycerski, Józef Wojciechowski, Bolesław Orzechowski, Stanisław Lewandowski, Franciszek Gorczycki, Ks. Bronisław Krupski, Zygmunt Jadczak, Andrzej Mizerczyk i Józef Klucznik.
Członkowie Parafialnego Komitetu:
Józef Stryjewski – prezydent,
Józef Klucznik- vice prezydent,
Władysław Filipczak – sekretarz,
Józef Nizio – sekretarz finansowy,
Józef Bonikowski – skarbnik,
mężowie zaufania:
Kazimierz Girjatowicz,
Franciszek Wendowski,
Władysław Piernikowski,
Jan Wajda,
Marian Duzenski.
Ponieważ liczba parafian wzrastała, zaistniała potrzeba budowania większego kościoła. Konstrukcja obecnego kościoła i hali parafialnej została rozpoczęta latem w 1927 roku za kwotę $82,000.00.
Konsekracja kościoła i poświęcenie hali parafialnej odbyło się 7 października 1928 roku przez Pierwszego Biskupa Franciszka Hodura.
Takie były początki powstania parafii Św. Walentego. Wspólne potrzeby ducha i wiary motywowały organizowanie tej parafii. Polscy imigranci chcieli czuć, że pośród życia trosk i kłopotów, posiadają swój własny kościół, zawsze z polskim kapłanem, miejsce kultu Bożego i wzajemnego wsparcia, gdzie są w stanie podtrzymywać polskie dziedzictwo kultury, tradycji i religii w nowej ojczyźnie, do której emigrowali za chlebem i wolnością.
Naszą dumą jest, że nasi przodkowie sprzed 100 lat, podarowali nam tak cenny skarb, jakim jest polska parafia Św. Walentego w Filadelfii i życzeniem jest by nasze i przyszłe pokolenia nie zmarnowały tego co nasi fundatorzy własną pracą, wysiłkiem z wiarą i nadzieją zbudowali.
Proboszczowie, którzy wypełniali swoją służbę w parafii Św. Walentego:
Ks. Józef Zielonko,
Ks. Franciszek Laszewski,
Ks. Jan F. Zajączkowski,
Ks. Bronisław Krupski,
Ks. Klemens F. Sienkiewicz,
Ks. Senior Józef L. Zawistowski,
Ks. Senior Walenty Januszewski,
Ks. Michał Bobek,
Ks. Franciszek Miklaszewski,
Ks. Jan Panfil,
Ks. Senior Rene Zawistowski,
Ks. Józef F. Padewski,
Ks. Senior Edward Abramski,
Ks. Senior Stanislaw Podgórny,
Ks. Rajmund Drada,
Ks. Sławomir A. Biliński,
Ks. Krzysztof M. Mendelewski,
Ks. Sławomir A. Biliński,
Ks. Mariusz Mularczyk,
Ks. Carmen G. Bolock